Werken met bezieling is in (grotere) organisaties vaak een opgave. Organisaties zijn complexe, levende systemen met eigen (ongeschreven) wetten en patronen van onthullen en verhullen. Organisaties hebben een geschiedenis, een cultuur en structuur, een doel en een bestemming. Anders dan een familiesysteem is het organisatiesysteem een verbindend veld van relaties, die rondom een taak georganiseerd zijn en die voor ieder lid een tijdelijkheid in zich heeft. Iedere organisatie heeft haar eigen bron (ziel), kern (hart), doel, taak, verstoringen en dynamieken. Iedere medewerker neemt voor kortere of langere tijd deel aan dit systeem en past zich ongemerkt aan de dynamieken van de organisatie aan. Hierin heeft hij meer of minder vrijheid, omdat hij gebonden is aan de ordening van het grotere systeem. Hij brengt ook zijn dynamieken vanuit zijn systeem van herkomst mee de organisatie in[1]. Werk zou kunnen bestaan uit het zichtbaar maken van liefde[2] als ieder mens van binnenuit verbonden zou zijn met zijn werk. Met de lichte en de donkere kanten ervan.
Wanneer we organisaties of andere systemen mooier en effectiever willen maken, zullen we door systemisch te kijken en onze verbeelding te gebruiken zien dat een organisatie ‘spiritueel gezien’ een geweten, een hart en een ziel heeft.
[1] http://www.tctopstellingen.nl/opleiding/organisatieopstellingem.html
[2] https://nl.wikipedia.org/wiki/Khalil_Gibran